ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΥΒΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΑΤΟΜΩΝ.
ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΤE ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ,
ΕΚΤΩΡ
Το πρόβλημα είναι ότι όταν τερματίσαμε με τον Παύλο (Βlackdog) πήραμε μετά από λίγο τηλέφωνο μπας και τρέχαμε το χρονόμετρο στη Νεμέα αλλά δεν μας άφησαν (!) με μία περίεργη δικαιολογία…
Το θέμα είναι πως η μέση ταχύτητα κίνησης μας ήταν 28.2 κμ/ω πράγμα που σημαίνει πως στις ευθείες με μπρεβετορυθμό πηγαίναμε πάνω από 30-31, άρα στο χρονόμετρο ίσως είχαμε ελπίδες!!!
Πάμε τώρα στα σοβαρά!
Πολλοί ποδηλάτες πάνω από 40 στην Ελευσίνα… Φεύγει το Μαλουτέικο, μετά από λίγο φεύγει και το γκρουπ του Πλέγα… Στα διυλιστήρια κάναμε τράμπα και πέρασε μπροστά του Πλέγα και έμεινε πίσω το Τημ Μαλούτα!
Μέχρι το 1ο κοντρόλ είχαμε ευνοϊκό… Μέση ταχύτητα πάνω από 31!!!
Σφραγίζουμε, γεμίζουμε τα παγούρια, τσισάκια, κακάκια όποιος ήθελε… εξάλλου στα μεγάλα είναι και τα διαλείμματα πιο μεγάλα…
Συνέχεια προς το δεύτερο σταθμό το Ρίο. Toκαλό μου φως δυστυχώς παρέδωσε… όχι οι μπαταρίες, καθώς ούτε με τις δεύτερες δούλευε… Ευτυχώς είχα 2 φώτα μπρος! Εδώ να πω ότι ουσιαστικά μας φώτιζαν ο Παύλος με τον Γιώργο.
Δουλεύουμε καλά και γρήγορα… Αλλά για κάποιον λόγο αποφεύγουν να βάζουν μπροστά εμένα με τον Παύλο ΜΑΖΙ!
Είμαστε:
Έκτωρ, Παύλος, Χάρης, Μιχάλης (ΜΑΚ_Χίος), Νίκος Κ., Μάνος Κ., Τάσος (ΙρονΜαν), Ηλίας (Κίτρινος), Γιάννης (Σπάρτη), Γιώργος (Idefix), Γιώργος Λ….
(ελπίζω να μην ξεχνώ κάποιον)
Σε ένα σημείο μετά από το Αίγιο σκάει ένα λάστιχο… Σταματούν 3-4 εκεί και οι άλλοι συνεχίζουμε αργά… Κοιταζόμαστε με τον Παύλο… Μια φωνή φωνάζει «ή σταματήστε ή συνεχίστε»… τελικά σταματάμε, αλλά αν ήμασταν 4 για να συνεχίζαμε ίσως το κάναμε!
Το μόνο που είπα εκεί στον εαυτό μου, είναι πως αν σκάσει άλλο λάστιχο δεν περιμένω…
Φτάνουμε στο Ρίο… νωρίς. Σφραγίζουμε στον συμποδηλάτη Γιάννη, γεμίζουμε τα παγούρια από τις 10λιτρες νταμιτζάνες του, τρώμε πορτοκάλια κομμένα…
Περνάμε τη γέφυρα (και το καράβι είναι νομιμότατο για όποιον έχει την απορία!!) και βουρ για την πρώτη σοβαρή στάση: ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Εκεί κάναμε πάρτι. Τοστ, Κλαμπ σάντουιτς, κόλα, κρέπες κλπ.
Κάποιοι μένουν εκεί, κάποιο έχουν ήδη μείνει πίσω τελικά αναχωρούμε αρκετά πριν ξημερώσει:
Έκτωρ-Χάρης-Παύλος -Μιχάλης-Τάσος-Γιάννης-Ηλίας-Γιώργος (idefix)
Ο Μιχάλης έμεινε πίσω στα λοφάκια μετά από τη Ναύπακτο (ήρθε με το Συμνιωτέικο)
Ξημερώνει… Μια μαγεία… Τι συναίσθημα μετά από μια νύχτα ποδηλασίας με φωτάκια, βλέπουμε. Δε φοβήθηκα καθόλου το βράδυ. Καλή παρέα. Ποδηλάτες έμπειροι, δυνατοί, με όρεξη.
Κάπου 30 χλμ πριν από την Ιτέα βλέπω τον Γιώργο και τον Παύλο (και εμένα) πιο καλά και πιο ξύπνιους και τους λέω διακριτικά να τους τραβήξουμε οι 3 μας ως την Ιτέα και μετά είναι η ανηφόρα, οπότε θα σπάσουμε έτσι κι αλλιώς… Χοντρικά έτσι έγινε. Ξύπνησε ο Χάρης (έτρεχε από την Παρασκευή το πρωί για δουλειές οπότε ήταν λίγο κομμάτια) και μας άφησε ο Γιώργος.
Μετά από την Ιτέα σταματάμε σε μια πηγή. Μιλάμε με τον Παύλο, του λέω πως νιώθω καλά και πως στην Αράχοβα σφραγίζω, τσιμπώ και φεύγω. Δεν έχει ξεκούραση για μένα εκεί και θα φύγω είτε μόνος είτε με παρέα.
Πολλές μέρες πριν από την εκκίνηση είχα πει πως θα πάω με τον Χάρη ως την Ιτέα και μετά βλέπω… Είχε έρθει η ώρα να δω!
Διώχνω τον Παύλο, που ήταν μες στην κάβλα, και ξεκινώ και μετά από λίγο το υπόλοιπο Πλεγέικο, όπου πήγαμε μαζί ως τους Δελφούς.
http://youtu.be/ZnPIqHIzRH0
Εκεί σταμάτησαν για νερό κι εγώ συνέχισα καθώς… το είχα!
Φτάνω 5 λεπτά μετά από τον Παύλο στην Αράχοβα. Τοστ, μπανάνες, κόλα για εμάς. Πατατάκια και κρουασάν από περίπτερο. Φεύγουμε, είμαι λίγο κουρασμένος… λογικό!
Το άλλο το σκυλί (το ένα είμαι εγώ) τραβάει στην κατηφόρα με πετάλι. Τον βάζω μπροστά να δώσει τέμπο, αφού είχε δυνάμεις. Τον έχω μπροστά για καμιά 30αρια χιλιόμετρα, κάνουμε και το κρυφό κοντρόλ. Και έχω συνέλθει!!! Λέω στον Παύλο να τον αλλάξω, μου λέει όχι, νόμιζε πως του το έλεγα από ευγένεια! Ποιος? Εγω!!!
Τελικά μετά από 70 χιλιόμετρα που με τράβαγε, μπήκα με ζόρι μπροστά του, καθώς ήμουν περδίκι. (τόσα ήταν, όχι 100). Είμαστε πριν από την Θήβα.
Και του αρχίζω την πλάκα
«Πηγαίνω στην Ελευσίνα μπρεβετική από Αράχοβα! Πάμε σιγούλια σιγούλια, πετάω το 21, το 19, το 17, χώνω και το 15 και πάμε χαλαρωσά , με 85 στα 33. Και ξάφνου βλέπω στο είδωλο το γκρουπ του Πλέγα, μαλλιά. Τα παίρνω κι εγώ χώνω το 13, το 12, καρφώνω και το 11, Σηκώνομαι κι όρθιος…. Μου έμεινε η κασέτα στο χέρι. Ο δισκοβραχίονας γαμήθηκε!!!»
Εννοείται πως ούτε γκρουπ μας έπιασε ούτε τίποτε.
Μόνο μια στάση κάναμε για το καλύτερο ΚΟΚ της ζωής του Παύλου… ακόμη το λέει, το οποίο το έφαγε έξω από το στρατόπεδο, αντί για παγωτό.
Κάτσαμε λίγο δίπλα δίπλα στις Ερυθρές αλλά ουσιαστικά τράβηξα για 40 χιλιόμετρα, αφού ο Παύλο όπως είπα είχε τραβήξει για 70+.
Το Καραούλι και η Αγιά Σωτήρα ήταν παιχνιδάκι, μόνο το στις Ερυθρές για λίγο μου κόπηκαν τα πόδια… έπαιζα 23,21,19,21,23 μέχρι να καταλήξω με τι πάτημα θα ανέβαινα!
https://www.youtube.com/watch?v=-fKvjM301ig
Στο τέρμα ο Αλέκος υπέροχος. Όπως και οι: Χαρούλα, Ηλίας (Τσελιγκας), Γιάννης Γκούμας, όλο το Ξενοδοχείο Λυκώρεια στην Αράχοβα (όπου τα κάναμε μέσα όλα ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-, ποδήλατα μέσα, ποδηλάτες κοιμούνταν στους καναπέδες, κερασμένα όλα τα φαγητά και τα ποτά μας!!!! ΤΕΛΕΙΟ ΑΠΛΑ), Μηνάς. Και Χάρης εννοείται!
Κάναμε 18.15, και κάτσαμε και οι δυο μπόλικη ώρα. Αφού τερμάτισα και έφαγα και ήπια… έπαθα το θεϊκό!!!
Στρίβει στην Παραλία της Ελευσίνας ένα παπάκι με έναν κύριο πάνω με γρίζα μαλλιά και μια πράσινη ριγέ μπλούζα, χωρίς κράνος.
Μέσα στην κούραση… νόμιζα ότι ο κύριος αυτός ήταν ο Περικλής (PC997) και μάλιστα ασκεπής!!!!
Α ρε κούραση!
Ευχαριστώ και τους δικούς μου ανθρώπους που με ανέχονται!
Ίσως προσθέσω και άλλα, συγγνώμη για ό,τι και όποιον ξέχασα!
ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΤE ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ,
ΕΚΤΩΡ
Το πρόβλημα είναι ότι όταν τερματίσαμε με τον Παύλο (Βlackdog) πήραμε μετά από λίγο τηλέφωνο μπας και τρέχαμε το χρονόμετρο στη Νεμέα αλλά δεν μας άφησαν (!) με μία περίεργη δικαιολογία…
Το θέμα είναι πως η μέση ταχύτητα κίνησης μας ήταν 28.2 κμ/ω πράγμα που σημαίνει πως στις ευθείες με μπρεβετορυθμό πηγαίναμε πάνω από 30-31, άρα στο χρονόμετρο ίσως είχαμε ελπίδες!!!
Πάμε τώρα στα σοβαρά!
Πολλοί ποδηλάτες πάνω από 40 στην Ελευσίνα… Φεύγει το Μαλουτέικο, μετά από λίγο φεύγει και το γκρουπ του Πλέγα… Στα διυλιστήρια κάναμε τράμπα και πέρασε μπροστά του Πλέγα και έμεινε πίσω το Τημ Μαλούτα!
Μέχρι το 1ο κοντρόλ είχαμε ευνοϊκό… Μέση ταχύτητα πάνω από 31!!!
Σφραγίζουμε, γεμίζουμε τα παγούρια, τσισάκια, κακάκια όποιος ήθελε… εξάλλου στα μεγάλα είναι και τα διαλείμματα πιο μεγάλα…
Συνέχεια προς το δεύτερο σταθμό το Ρίο. Toκαλό μου φως δυστυχώς παρέδωσε… όχι οι μπαταρίες, καθώς ούτε με τις δεύτερες δούλευε… Ευτυχώς είχα 2 φώτα μπρος! Εδώ να πω ότι ουσιαστικά μας φώτιζαν ο Παύλος με τον Γιώργο.
Δουλεύουμε καλά και γρήγορα… Αλλά για κάποιον λόγο αποφεύγουν να βάζουν μπροστά εμένα με τον Παύλο ΜΑΖΙ!
Είμαστε:
Έκτωρ, Παύλος, Χάρης, Μιχάλης (ΜΑΚ_Χίος), Νίκος Κ., Μάνος Κ., Τάσος (ΙρονΜαν), Ηλίας (Κίτρινος), Γιάννης (Σπάρτη), Γιώργος (Idefix), Γιώργος Λ….
(ελπίζω να μην ξεχνώ κάποιον)
Σε ένα σημείο μετά από το Αίγιο σκάει ένα λάστιχο… Σταματούν 3-4 εκεί και οι άλλοι συνεχίζουμε αργά… Κοιταζόμαστε με τον Παύλο… Μια φωνή φωνάζει «ή σταματήστε ή συνεχίστε»… τελικά σταματάμε, αλλά αν ήμασταν 4 για να συνεχίζαμε ίσως το κάναμε!
Το μόνο που είπα εκεί στον εαυτό μου, είναι πως αν σκάσει άλλο λάστιχο δεν περιμένω…
Φτάνουμε στο Ρίο… νωρίς. Σφραγίζουμε στον συμποδηλάτη Γιάννη, γεμίζουμε τα παγούρια από τις 10λιτρες νταμιτζάνες του, τρώμε πορτοκάλια κομμένα…
Περνάμε τη γέφυρα (και το καράβι είναι νομιμότατο για όποιον έχει την απορία!!) και βουρ για την πρώτη σοβαρή στάση: ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Εκεί κάναμε πάρτι. Τοστ, Κλαμπ σάντουιτς, κόλα, κρέπες κλπ.
Κάποιοι μένουν εκεί, κάποιο έχουν ήδη μείνει πίσω τελικά αναχωρούμε αρκετά πριν ξημερώσει:
Έκτωρ-Χάρης-Παύλος -Μιχάλης-Τάσος-Γιάννης-Ηλίας-Γιώργος (idefix)
Ο Μιχάλης έμεινε πίσω στα λοφάκια μετά από τη Ναύπακτο (ήρθε με το Συμνιωτέικο)
Ξημερώνει… Μια μαγεία… Τι συναίσθημα μετά από μια νύχτα ποδηλασίας με φωτάκια, βλέπουμε. Δε φοβήθηκα καθόλου το βράδυ. Καλή παρέα. Ποδηλάτες έμπειροι, δυνατοί, με όρεξη.
Κάπου 30 χλμ πριν από την Ιτέα βλέπω τον Γιώργο και τον Παύλο (και εμένα) πιο καλά και πιο ξύπνιους και τους λέω διακριτικά να τους τραβήξουμε οι 3 μας ως την Ιτέα και μετά είναι η ανηφόρα, οπότε θα σπάσουμε έτσι κι αλλιώς… Χοντρικά έτσι έγινε. Ξύπνησε ο Χάρης (έτρεχε από την Παρασκευή το πρωί για δουλειές οπότε ήταν λίγο κομμάτια) και μας άφησε ο Γιώργος.
Μετά από την Ιτέα σταματάμε σε μια πηγή. Μιλάμε με τον Παύλο, του λέω πως νιώθω καλά και πως στην Αράχοβα σφραγίζω, τσιμπώ και φεύγω. Δεν έχει ξεκούραση για μένα εκεί και θα φύγω είτε μόνος είτε με παρέα.
Πολλές μέρες πριν από την εκκίνηση είχα πει πως θα πάω με τον Χάρη ως την Ιτέα και μετά βλέπω… Είχε έρθει η ώρα να δω!
Διώχνω τον Παύλο, που ήταν μες στην κάβλα, και ξεκινώ και μετά από λίγο το υπόλοιπο Πλεγέικο, όπου πήγαμε μαζί ως τους Δελφούς.
http://youtu.be/ZnPIqHIzRH0
Εκεί σταμάτησαν για νερό κι εγώ συνέχισα καθώς… το είχα!
Φτάνω 5 λεπτά μετά από τον Παύλο στην Αράχοβα. Τοστ, μπανάνες, κόλα για εμάς. Πατατάκια και κρουασάν από περίπτερο. Φεύγουμε, είμαι λίγο κουρασμένος… λογικό!
Το άλλο το σκυλί (το ένα είμαι εγώ) τραβάει στην κατηφόρα με πετάλι. Τον βάζω μπροστά να δώσει τέμπο, αφού είχε δυνάμεις. Τον έχω μπροστά για καμιά 30αρια χιλιόμετρα, κάνουμε και το κρυφό κοντρόλ. Και έχω συνέλθει!!! Λέω στον Παύλο να τον αλλάξω, μου λέει όχι, νόμιζε πως του το έλεγα από ευγένεια! Ποιος? Εγω!!!
Τελικά μετά από 70 χιλιόμετρα που με τράβαγε, μπήκα με ζόρι μπροστά του, καθώς ήμουν περδίκι. (τόσα ήταν, όχι 100). Είμαστε πριν από την Θήβα.
Και του αρχίζω την πλάκα
«Πηγαίνω στην Ελευσίνα μπρεβετική από Αράχοβα! Πάμε σιγούλια σιγούλια, πετάω το 21, το 19, το 17, χώνω και το 15 και πάμε χαλαρωσά , με 85 στα 33. Και ξάφνου βλέπω στο είδωλο το γκρουπ του Πλέγα, μαλλιά. Τα παίρνω κι εγώ χώνω το 13, το 12, καρφώνω και το 11, Σηκώνομαι κι όρθιος…. Μου έμεινε η κασέτα στο χέρι. Ο δισκοβραχίονας γαμήθηκε!!!»
Εννοείται πως ούτε γκρουπ μας έπιασε ούτε τίποτε.
Μόνο μια στάση κάναμε για το καλύτερο ΚΟΚ της ζωής του Παύλου… ακόμη το λέει, το οποίο το έφαγε έξω από το στρατόπεδο, αντί για παγωτό.
Κάτσαμε λίγο δίπλα δίπλα στις Ερυθρές αλλά ουσιαστικά τράβηξα για 40 χιλιόμετρα, αφού ο Παύλο όπως είπα είχε τραβήξει για 70+.
Το Καραούλι και η Αγιά Σωτήρα ήταν παιχνιδάκι, μόνο το στις Ερυθρές για λίγο μου κόπηκαν τα πόδια… έπαιζα 23,21,19,21,23 μέχρι να καταλήξω με τι πάτημα θα ανέβαινα!
https://www.youtube.com/watch?v=-fKvjM301ig
Στο τέρμα ο Αλέκος υπέροχος. Όπως και οι: Χαρούλα, Ηλίας (Τσελιγκας), Γιάννης Γκούμας, όλο το Ξενοδοχείο Λυκώρεια στην Αράχοβα (όπου τα κάναμε μέσα όλα ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-ftou kaka-, ποδήλατα μέσα, ποδηλάτες κοιμούνταν στους καναπέδες, κερασμένα όλα τα φαγητά και τα ποτά μας!!!! ΤΕΛΕΙΟ ΑΠΛΑ), Μηνάς. Και Χάρης εννοείται!
Κάναμε 18.15, και κάτσαμε και οι δυο μπόλικη ώρα. Αφού τερμάτισα και έφαγα και ήπια… έπαθα το θεϊκό!!!
Στρίβει στην Παραλία της Ελευσίνας ένα παπάκι με έναν κύριο πάνω με γρίζα μαλλιά και μια πράσινη ριγέ μπλούζα, χωρίς κράνος.
Μέσα στην κούραση… νόμιζα ότι ο κύριος αυτός ήταν ο Περικλής (PC997) και μάλιστα ασκεπής!!!!
Α ρε κούραση!
Ευχαριστώ και τους δικούς μου ανθρώπους που με ανέχονται!
Ίσως προσθέσω και άλλα, συγγνώμη για ό,τι και όποιον ξέχασα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου